Blog van 24 maart: Kerk in tijden van corona
24 maart: Iemke Epema – Voorjaar
Het licht vlaagt over ’t land in stoten
wekkend het kort en straf geflonker
der blauwe wind-gefronsde sloten;
het gras gloeit op, dooft uit, is donker.
Twee lammren naast een stijf grauw schaap
staan wit, bedrukt van jeugd in ’t gras…
Ik had vergeten hoe het was
en dat de lente niet stil bloeien,
zacht dromen is, maar hevig groeien,
schoon en hartstochtelijk beginnen,
opspringen uit een diepe slaap,
wegdansen zonder te bezinnen.
Dit gedicht van Vasalis roept de kracht van het voorjaar op. Het zachte dromen, wegzinken, het zoeken van warmte en geborgenheid is meer iets voor de winterperiode. En wat is het toch verleidelijk om je daarin te koesteren en daarin te blijven. Helemaal nu we in deze lange lockdown noodgedwongen zo veel thuis zijn.
Maar afgelopen weekend is de lente begonnen. En al is het nog best koud, je voelt de verandering. Het licht dat in stoten over het land vlaagt. Water dat straf flonkert. Pasgeboren witte lammetjes die zo maar blootgesteld aan de voorjaarskou daar in het gras staan, naast dat stijve, grauwe schaap.
Met ieder voorjaar breekt er in onze oude wereld iets binnen dat onvoorstelbaar nieuw en jong is. Ongeschonden nog en ongebroken, helder en zuiver. Dat gaat met een hevigheid die bijna schokt.
Voorjaar en Pasen, die twee horen bij elkaar. Nog een paar dagen en de Stille Week zal beginnen. Dat zal uitlopen op Licht dat terugkeert. Hoop die niet sterven wil. Leven dat dwars door aarde en steen heenbreekt. Er is geen ander christelijk feest waarin de natuur zo volop mee doet als het Paasfeest. In bijna elk Paaslied zijn er wel beelden uit de natuur te vinden.
Beelden die spreken van opstanding en nieuw leven. Van de ongelooflijke kracht van de Liefde die van God komt, die door dood en kilte heenbreekt. Van Levenskracht die uitgeput leek te zijn, maar springlevend blijkt en overvloedig aanwezig.
Van mensen, -en misschien bent u die dit leest dat wel of jij-, die om onverklaarbare redenen boven hun wanhoop zijn uitgekomen en het leven weer met nieuwe ogen kunnen zien. Die opspringen uit een diepe slaap, om opnieuw te beginnen met leven. Wat kunnen we daar nu in deze tijd van wachten ontzettend naar verlangen. Om opnieuw te gaan leven, bewegen, vieren, juichen en dansen.
ds. Iemke Epema
Vorige blog:
Volgende blog:
