Blog van 22 juni: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
22 juni – Hans Tissink: Coronamoe
Deze blog schrijf ik met horten en stoten. Normaal stromen de woorden over mijn scherm. Maar nu is het zondagavond en ik heb nog geen letter op mijn pc. De deadline werkt op m’n zenuwen. Ben ik uitgeschreven? Is deze blogreeks aan vakantie toe? Ik puf uit van een avonddienst elders in een kerk met 10 mensen. Moet ik schrijven over coronamoeheid? Ik hoor links en rechts om me heen dat mensen het zat zijn. Stop met het woord corona. Praat er niet over. Schrijf geen blogs meer. Wee, als je het woord nog een keer laat vallen in een kerkdienst. We zijn het zat, dominee. Ik zwijg…het coronavirus lacht in haar vuistje.
Er zijn natuurlijk veel interessante onderwerpen om een blog mee te vullen. Racisme, politiek, milieu, de synodevergadering van de PKN, Vaderdag, het mooie weer, mijn nieuwe regenton, vakantieplannen, etc. Maar vroeg of laat duikt corona toch weer op in mijn gemoed. Sorry, beste lezer, ik kan het niet helpen. Ik zit gek in elkaar. Bij mij is het coro-voor en coro-na. We zijn als individuen en als kerken nog niet van het kwade virus af. Zeker, het is rustig op de IC’s, het aantal nieuwe slachtoffers is gering, maar het gevaar is bepaald nog niet weg. We leven nog steeds op afstand en onze kerkdiensten vinden in besloten kring plaats. Niet zingen s.v.p. Maar zingen doen we juist zo graag.
Toch nog even de synode dan. Kerken moeten zich volgens de nieuwe visienota meer mengen in het publieke debat. We hebben niet alleen het altaar van de eredienst, maar ook het altaar van de samenleving. Van harte mee eens. Laten we uit onze bubbel komen. Stop alle interne haarkloverijen. Ga de markt op. Net als Paulus ooit. Zeg op de moderne Areopagus dat het altaar voor de onbekende God naar niets anders kan verwijzen dan naar het Mysterie dat Liefde heet. Wij zullen moeten kijken en luisteren op de straten en de pleinen met de ogen en oren van Christus. De kerk moet de wereld in. Het publieke debat moet serieus worden gevoerd met mensen van alle rangen, standen en geloofsovertuigingen. De Liefde vraagt om daden in het alledaagse.
In coronatijd en daarna…wie wandelt in liefde, wordt nooit moe.
Tjonge, en toen was mijn blog toch ineens klaar…
Hans Tissink
Vorige blog:
Volgende blog:
