Blog van 11 juni: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
11 juni – Iemke Epema: Ruimtevrees
Achter weilanden weiden, daar weer achter
dijken, zee en Zweden. Waar zou je heen?
De blik verliest je met zichzelf in ruimte
waar aankomst ver en ver te zoeken is.
Niet voor de woerd die plotseling en onbedaarlijk
groen het zonlicht en je oog in zwemt.
Kijk bij je voet, maant hij, waar speenkruid
bloeit, de lucht gespiegeld blauw is in het diep.
Voel warmte op je neus, zie ’t vroege blad
van vlier. Je keek te ver. Dat wat je zoekt is hier.
Marjoleine de Vos
Opnieuw een gedicht van Marjoleine de Vos, -ik kan het niet laten. Het staat in haar bundel Uitzicht genoeg. Prachtige titel, vind ik, die al heel veel zegt. Uitzicht, -letterlijk en figuurlijk. Het is er, het wordt ons geboden. Uitzicht genoeg. Maar zien we het ook? Kijken we wel goed?
Onze kinderen weten heel goed wat voor ons het zwaarste weegt als we een plek zoeken om op vakantie te gaan. Of als we speuren naar een pauzeplekje tijdens een wandeltocht. Als zij zelf een suggestie doen die door ons wordt afgewezen, mopperen ze: ‘Zeker niet genoeg uitzicht?’ Liever wat minder comfort dan geen mooi uitzicht.
Ons plan was om dit jaar de bergen in te gaan. Plekken opzoeken waar je heel ver kunt kijken. We weten niet of het doorgaat. Zoals er zoveel is dat we momenteel nog niet weten. Ver vooruit kijken gaat niet in deze tijd. Afwachten, -dat is een woord dat je nu heel veel hoort.
Lastig, vind ik. Het plannen willen maken zit ons blijkbaar in het bloed. Tegelijkertijd denk ik: waarom perse van te voren alles al willen weten? Laat het los! En ik merk dat alle beperkingen van de laatste tijd me ook helpen meer in het heden te leven. Ik meen ineens beter te begrijpen wat bedoeld wordt met de raad uit het evangelie om je geen zorgen te maken om de dag van morgen. Wat is het toch waar dat elke dag genoeg heeft aan zijn eigen last.
Kijk bij je voet, -daar probeer ik me dagelijks in te oefenen. Mijn eigen nabije omgeving heb ik in de afgelopen tijd heel anders leren kennen nu ik bijna elke dag een korte wandeling maak. Ik zie dingen die ik eerder niet zag. Zeker, ik hoop toch dat we deze zomer op reis kunnen. Op een veilige en ontspannen manier. En dat hoop ik ook voor u, als u zich daar ook op had verheugd. Tegelijkertijd besef ik dat het meer gaat om hoe je kijkt dan waar je bent. Dat wat je zoekt is hier.
Dat er uitzicht genoeg mag zijn op de plek en in de omstandigheden waar u nu verkeert. Ik wens u toe dat u dat deze zomer mag ervaren, waar u ook bent.
Iemke Epema
Vorige blog:
Volgende blog:
