Blog van 6 april: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
6 april – Hans Tissink: Stilte
De Stille Week is begonnen. Is het met de COVID-19-pandemie niet al stil genoeg, kun je je afvragen. ‘Stil is de straat overal’ zong ik vanmorgen tijdens de filmopname van onze Goede Vrijdagviering. Lied 1003 in een corona-uitvoering. Stil is het in onze kerken, scholen en kantoren. Stil is het voor talloze mensen in quarantaine. Deze stilte klinkt helaas oorverdovend hard. De coronafeiten beuken dwars in onze huizen en in onze harten.
Stil was het gisterenmorgen, op Palmzondag, niet in de Adventskerk. Daar namen we maar liefst drie korte videovieringen op. In omgekeerde volgorde nog wel. Van Pasen via Goede Vrijdag naar Witte Donderdag. Corona legt niet alleen ons bioritme, maar ook onze liturgie totaal overhoop. En ja, voor het oog van de camera gaan dingen ook nog eens mis. Kaarsen die niet wilden doven, de Paaskaars die twee keer moest worden weggebracht. U als kijker zult er hopelijk niks van merken.
Stilte. Wanneer word ik werkelijk stil? Ik word stil, als er vandaag minder doden en ziekenhuisopnames zijn dan gisteren. Stil van mensen die hulp en aandacht verlenen. Stil van een lied, een gedicht, kerkklokken als teken van nood en oproep tot gebed.
In mijn mailbox verscheen onlangs een bericht over de stille kracht van poëzie. Ik moest vrienden mailen en wachten…wachten op een gedicht. Het werd stil. Na een week besloot ik dezelfde vrienden mijn favoriete gedicht te mailen als bemoediging in deze coronacrisis. Het werkte. Er kwam respons.
De dichteres Ida Gerhardt wandelde in oorlogsjaar 1941 op straat. Zij zag grauwe gezichten. Ineens hoorde zij het carillon een gezang spelen ‘Wij slaan het oog tot U omhoog.’ Ineens werd de stille beklemming even doorbroken. Gerhardt eindigt haar gedicht vol stille ontroering: ‘Nooit heb ik wat ons werd ontnomen, zo bitter, bitter liefgehad.’
De stilte rond corona kan via liederen, poëzie en kerkklokken ineens veranderen in stilte voor God. Daarom ik oefen mij deze week in verstilling en navolging van zijn Zoon. Jezus die ons heeft liefgehad tot het bittere einde.
Een goede Stille Week gewenst.
Hans Tissink
Vorige blog:
Volgende blog:
