Blog van 8 juni: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
8 juni – Hans Tissink: Laatste afscheid in coronatijd
Afgelopen Pinksteren stierf een goede vriendin. Ze was nog maar 56 jaar. Corona zette ons opnieuw op afstand. De laatste maanden konden mijn vrouw en ik vanwege het virus niet meer bij haar op ziekenbezoek. Het contact bleef beperkt tot bellen, appen en mailen. Dat was al moeilijk. En nu moest ook de afscheidsdienst nog eens in besloten kring plaatsvinden. Die vervloekte coronamaatregelen. Geen omhelzing, geen kus, geen schouderklop. We moesten alles thuis online volgen. Het went maar niet. Gebeamde foto’s herinnerden me aan onze jarenlange vriendschap. Ik zag in gedachten alles voorbijkomen: studietijd, bruiloften, geboortes van de kinderen, jubilea, etc.
Het afscheid op tv was ondanks de afstand toch ontroerend en warm. Wat kunnen goede woorden, mooie muziek en passende rituelen toch veel betekenen, zo realiseerde ik me. De voorganger hield een voorbeeldige overdenking. Zij verbond de eerste vijf verzen van Genesis aan het leven van onze vriendin. De aarde was woest en leeg…zo voelde de boodschap van de ongeneeslijke ziekte. Alles werd donker. Alleen de Geest zweefde over het water. Water, beeld van een crisis die elk mens kan overspoelen. En toch, de Geest…zweven kan ook ‘broeden’ betekenen. God begint iets nieuws. Zo verliep het ook tijdens de jarenlange ziekte. Donker en licht wisselden elkaar af. Er was crisis, maar ook geluk. Er waren verdriet en pijn, maar ook licht, liefde en heel veel warmte.
Op de vroege morgen van Pinksteren blies zij haar laatste adem uit. Zij gaf de geest. Het einde? Over en uit? De bevriende dominee haalde in alle verlies en verdriet toch troost uit de Pinkstergedachte. Gods Geest begint iets nieuws. De liefde blijft. Liefde is sterker dan de dood. Daarvan was dit zware afscheid ondanks de afstand een onvergetelijk getuigenis.
Sterven is niet het licht uitdoen, maar de lamp doven, omdat de dagenraad begint.
En een onsterfelijk gedicht over de Liefde deed de rest. Deze poëzie van Erich Fried vatte alles samen:
Het is wat het is
Het is onzin
zegt het verstand
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is ongeluk
zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet
zegt de angst
Het is uitzichtloos
zegt het inzicht
Het is wat het is
zegt de liefde
…
Het is onmogelijk
zegt de ervaring
Het is wat het is
zegt de liefde
(Erich Fried / Vertaling: Remco Campert)
Hans Tissink
Vorige blog:
Volgende blog:
