Blog van 20 januari: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk wekelijks een blog. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid.
20 januari: Dirk Jan Steenbergen – Droom je vrij !!
Zondagochtend 17 januari. De weervoorspellers hadden gelijk. Vannacht heeft het gesneeuwd, en nu, een uur of 9, schijnt een waterig zonnetje. Ik loop met de hond door het bosje bij Soeslo. Het is een bosje met veel doorkijkjes naar de besneeuwde weilanden. Saba, de hond, rolt graag in het koude witte gras. Als berghond heeft ze een dikke vacht en blijkbaar geniet ze van de koude sneeuw die in haar vacht doordringt. Ze heeft sowieso meer met kou dan met hitte. Ze lijkt op haar baas, of andersom. In dit winterse landschap (je hoeft echt niet naar Vaals om te genieten) loop ik heerlijk te dromen. De natuur tilt me een beetje boven de dagelijkse beslommeringen uit.
Even lijkt het, ik krijg tenminste het gevoel, alsof er niks aan de hand is. Alsof ik vanmiddag gewoon naar de korfbal van mijn zoons ga kijken. Alsof ik vanavond bij PEC op de tribune zit. En alsof er straks gewoon kerkdienst is. Even voelt het alsof ……
De reeën grazen in de verte, de schapen liggen met hun dikke wintervacht rustig op de koude grond, de specht tikt er in het zonnetje lustig op los en de buizerd zweeft, door de lucht gedragen, honderden meters zonder zijn vleugels merkbaar te bewegen. De tijd lijkt stil te staan. Wat zeg ik, de zon lijkt stil te staan en mijn droom gaat verder. Ik wil dit moment vasthouden en wens met Jozua dat de zon echt stil bleef staan :
Citaat :
“Zon, sta stil te Gibeon, en gij, maan, in het dal van Ajalon!” (Joz. 10:12),
Wat Jozua wel lukt lukt mij niet. Het moment dat ik dit schrijf (woensdag 20 januari) is weer even grijs als de hele vorige week. De sneeuw is verdwenen.
Ik heb wat gegoogeld op deze bijbeltekst en er zijn tal van geleerden die de stilstand van de zon ook nog letterlijk willen nemen en deze verklaren. Ze doen maar. Het artikel van de Volkskrant erover kon ik niet bereiken, want ik ben geen lid.
Voor mij was dat uurtje in het bos zondag een moment van heerlijk dromen. Een droom die er voor zorgt dat je weer even verder kunt. Lennard Nijgh en Boudewijn de Groot schreven als slot van het lied ‘voor de overlevenden’ de volgende regels :
Vlinders moeten rupsen worden,
vogels kruipen in hun ei.
Vliegen hoort niet in de orde
van de mensenmaatschappij.
Toch is er soms een weg.
Toch is er iets dat overleeft
en soms dan kan je even weg
omdat wie wil wel vleugels heeft,
al is het dan alleen maar om te dromen,
alleen maar om te dromen.
En zo is het ook. De fantasie van de droom is soms sterker dan de grauwe werkelijkheid. Ik zou zeggen : Droom je vrij !!!
Dirk Jan
Vorige blog:
Volgende blog:
