Blog van 19 juni: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
19 juni – Elly Urban
Veel minder dan anders leef ik uit mijn agenda. De agenda ziet er ook heel anders uit. Bijna geen afspraken in de avonden, dat blijft een vreemde gewaarwording. Sowieso veel minder afspraken, bijeenkomsten, vergaderingen. De dagen vullen zich nog steeds, maar meer ongepland. Meestal heb ik ook wel in mijn hoofd wat gedaan moet worden, zonder de (ouderwetse) papieren agenda.
Gisteravond lag die agenda open op mijn bureau. Blog schrijven, staat er met duidelijke letters ingeschreven, bij de donderdagavond. Maar de woorden bleven ongelezen, de blog ongeschreven.
Ik verloor me in de prachtige zomeravond. Bijna de langste dag. Ik ging sporten, mijn sportschool houdt buitenlessen nu het binnen nog niet kan, maar buiten is eigenlijk ook veel fijner. Daarna zat ik in de tuin. Eerder die dag had ik het terras geveegd, want de onweersbui van woensdagavond had het terras veranderd in een wit tapijt van jasmijnbloesem. Woensdagavond, toen wij in de Oosterkerk voor het eerst in lange tijd elkaar weer troffen, als kerkenraad. Wat een zegen! We spraken over de komende weken, als de kerkdiensten weer langzaam worden gestart. Mooi vooruitzicht en vooral zo goed om elkaar weer te kunnen zien, in de ogen te kunnen kijken.
De jasmijnboom in mijn tuin bloeit overweldigend, en ik snuif de geur op. Zo zoet, zo zomers. Ik lees dat de naam jasmijn uit het Perzisch komt, en ‘Geschenk van God’ betekent. De avond is warm en lang en licht, en ik lees een boek. Vrolijke stemmen komen uit de tuin achter ons, een studentenhuis waar jongeren hoorbaar genieten van het weer samen kunnen zijn. Ik geniet met ze mee, jongeren hebben het zwaar in deze tijd en hebben juist die ontmoeting ook zo nodig.
De agenda blijft ongezien en ik ga slapen. Vanochtend word ik wakker en denk: BLOG! Nu toch geschreven, te laat. Dat is dan maar zo, deze week, denk ik. De avond onder de jasmijnboom, zoet en zomers en licht, was een geschenk van God. Nu weer ademhalen, een nieuwe dag, een nieuw geschenk.
Ds. Elly Urban
Vorige blog:
