Blog van 1 mei: Kerk in tijden van corona
In deze turbulente tijd schrijven de vijf beroepskrachten van het cluster Adventskerk-Oosterkerk dagelijks een blog. Van maandag tot en met vrijdag bloggen zij om beurten. Ter bemoediging, inspiratie, voor saamhorigheid. We plaatsen de nieuwe blog telkens bovenaan; de eerdere blogs zijn eronder te lezen.
1 mei – Iemke Epema: Mei
En nu is het zomaar mei geworden. Op een bepaalde manier gaat de tijd ook weer snel. Het openbare leven mag dan grotendeels stil liggen, in de natuur gaat het allemaal gewoon door. En dat is bijna niet bij te houden. In april zagen we de kale bomen langzaam uitlopen, knoppen krijgen, lichtgroen worden, -eerst nog met een heleboel meestal stralend blauwe lucht erachter. Nu kleurt dat groen langzaam donkerder en dichter.
Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik beleef de lente dit jaar intenser, misschien wel intenser dan ooit. En ervaar dat als een groot geschenk. Ik hoop dat ik dat ook in de komende maand een beetje vast kan houden.
Er kwam een gedicht van Annie M.G. Schmidt bij me boven. Over vlier, seringen en pruimenbloesem. Je hoort de bladeren ritselen en snuift de geuren op. Annie M.G. Schmidt was zeker niet iemand die zich afzijdig hield van maatschappelijke vragen. Maar hier wordt de grimmige politieke werkelijkheid, die momenteel bijna iedere minuut van de dag zo sterk binnenkomt, op een lichte en geestige manier even op afstand gezet.
Een gedicht dat relativeert en troost en waarvan tegelijk een sterk appèl uitgaat. Ik wil het graag met u delen.
Mei
Wanneer ik u een goede raad mag geven:
De vlier bloeit, het is Mei. Vooruit, pluk vlier!
Het is niet zo vaak Mei meer in uw leven,
misschien nog dertig keer, misschien nog vier.
U kunt die tijd natuurlijk ook benutten
door de courant te lezen hier op aard.
Er zijn zeer veel couranten hier beneden,
maar zijn ze, achteraf, de moeite waard…
Want als u strakjes binnen wordt gelaten,
daarginder op die ster, in het portiek,
dan zult ergens over moeten praten
en niet zo heel veel over politiek.
Als u de E.E.G. daar gaat bespreken,
dan luisteren ze weliswaar beleefd,
maar ’t zijn daar op die ster volslagen leken,
ze weten echt niet waar u ’t over heeft.
Vertel hun dus maar niets van filmjournalen,
zeg überhaupt maar niets van Polygoon.
Begin maar liever over nachtegalen,
die kennen ze. Vertel hun maar gewoon
hoe lief de merels zijn op deze aarde
in Mei. En hoe ’t met de seringen staat.
Dan strijken ze daar zachtjes langs hun baarden
en zeggen: Ja, zo was het. Inderdaad.
En daarom moet u voor die tijd wel weten
hoe pruimenbloesem ritselt als het waait,
en hoe de vlier bloeit. U moet niet vergeten:
de Meien zijn betrekk’lijk dun gezaaid.
Annie M.G. Schmidt
Vorige blog:
Volgende blog:
